Amplico MetLife


Amplico MetLife

Dzisiejszy biurowiec Amplico MetLife to jedyna pozostałość po XIX-wiecznej fabryce siatek Ledóchowskiego. Pełnił on przez pewien czas funkcję hotelu,następnie został zaanektowany przez władze PRL na fabrykę. Po odzyskaniu własności przez spadkobierców został sprzedany prywatnej firmie, która wyremontowała i urządziła tutaj swój biurowiec. Warto przyjrzeć się fasadzie, gdzie można odnaleźć fragmenty siatki Ledóchowskiego oraz zabytkowe metalowe zdobienia w kształcie smoków.

biurowiecbiurowieczabudowa śródmiejskazabudowa śródmiejskazabytkowy budynekzabytkowy budynek

Powiedz, jak bardzo lubisz to miejsce w Warszawie:

  • Ulice:   ulica Przemysłowa
  • Rok powstania:  1900-1905
  • Obszar MSI:  Solec
  • Wysokość:   18 m
  • Funkcja:  biurowa
  • Styl:  funkcjonalizm
  • Związane osoby: Ledóchowski Stanisław

Opis urbanistyczny:

Przemysłowa #26 to sześciokondygnacyjny biurowiec [2] MetLife Amplico, który jest jedyną pozostałością dawnej fabryki siatek. Teren fabryki sięgał posesji wzdłuż ul. Przemysłowej, najprawdopodobniej od numeru 24 aż do numeru 32.

Obiekty, pomniki, tablice:


Obiekty, pomniki, tablice

Niestety nie wiemy nic o tym miejscu w wybranym temacie.

XVIII wiek i wcześniej:

Teren przyszłej ulicy znajdował się w założeniu ogrodowym Zamku Ujazdowskiego, co widać na planie z 1762 roku [9].

XIX wiek:

Po zmniejszeniu założenia ogrodu była to pusta przestrzeń, aż czasu, kiedy pojawiła się ulica [10]. Ulicę Przemysłową wytyczono w latach 80-tych XIX wieku, a jako ścieżka istniała kilka lat wcześniej. W 1882 roku stało tu 9 domów, 2 fabryki i 37 budynków drewnianych różnego rodzaju [4]. Na początku XX wieku zostało założone Rosyjsko-Belgijskie Towarzystwo Wyrobów Metalowych Russobelge, które uruchomiło fabrykę przy ul. Przemysłowej 24/32. Produkowało żelazka, kuchenki, balustrady i schody, klamki i wiele innych metalowych rzeczy [4].

Baza stron www, gdzie można znaleźć grafiki:

Plan fabryki

[1908] Plan fabryki (źródło)

Okres międzywojenny:

W 1920 roku hrabia Stanisław Ledóchowski przejął fabrykę i skupił się na produkcji siatki [4] produkowanej z arkusza blachy, w którym wykonuje się równoległe nacięcia. Następnie rozciąga się taki ponacinany arkusz. Powstaje siatka o romboidalnych oczkach i jednolitej konstrukcji [3]. Firma uzyskała rok później nazwę Polska Fabryka Siatki Jednolitej Hrabiego Stanisława Ledóchowskiego SA. W latach międzywojennych powoli zamierał przemysł na Powiślu, również fabryka siatki miała problemy [8]. Hrabia zerwał współpracę z Belgami i założył w budynku hotel dla ziemian przybywających do Warszawy z 62 pokojami i centralnym ogrzewaniem. Pierwsi goście zostali tu przyjęci w 1926 roku [4].

Baza stron www, gdzie można znaleźć grafiki:

Plan fabryki

[1920] Plan fabryki (źródło)

II wojna światowa i Powstanie Warszawskie:

Podczas okupacji działał tutaj m.in. warsztat samochodowy [7], a fabryka siatki kontynuowała pracę. Robotnicy byli zawsze zadowoleni, bo hr. Ledóchowski płacił przyzwoicie. Został zastrzelony w pierwszych dniach Powstania Warszawskiego przed drzwiami hotelu, w którym mieszkał, strzałem w tył pleców przez sabotażystów radzieckich tzw. grupę Szczurkowskiego [6].

Baza stron www, gdzie można znaleźć grafiki:

Fabryka siatek

[1939] Fabryka siatek (źródło)

Odbudowa stolicy:

Dzięki niewielkim zniszczeniom, po zakończeniu wojny, budynek przy ul. Przemysłowej funkcjonował jako pensjonat. W latach 50-tych XX wieku Skarb Państwa przejął prawo własności do kamienicy od rodziny Ledóchowskich, przekształcając ją ponownie w fabrykę [1].

Czasy PRL-u:

Baza stron www, gdzie można znaleźć grafiki:

Budynek po prawej

[1987] Budynek po prawej (źródło)

Przemiany 1989-2000:

Po 1991 roku spadkobiercy odzyskali własność [1]. W latach 90-tych budynek nie był użytkowany i ulegał stopniowej dewastacji [5]. Dopiero w 1997 roku właściciele sprzedali budynek towarzystwu ubezpieczeniowemu MetLife Amplico, a firma poddała zdewastowany budynek przebudowie i renowacji. Wymieniono konstrukcję stropów oraz instalacje wewnętrzne, a także nadbudowano ostatnie piętro. Odrestaurowano najstarszą klatkę schodową od strony Wisły, na parterze odtworzono dekorację sztukatorską, a na poręczach balkonów i okien zamontowano oryginalną siatkę Ledóchowskiego. W 1998 roku firma wprowadziła się do budynku [1].

W 1997 roku miała miejsce kradzież tzw. smoków - zabytkowych elementów dekoracyjnych wejścia [1].

Baza stron www, gdzie można znaleźć grafiki:

Budynek przed rewitalizacją

[1997] Budynek przed rewitalizacją (źródło)

Smoki przed rewitalizacją

[1997] Smoki przed rewitalizacją (źródło)

Wejście

[1997] Wejście (źródło)

XXI wiek:

Po odzyskaniu zdecydowano o ponownym umieszczeniu smoków oraz na renowacji fasady. Polegało to na usunięciu zgromadzonej na wspornikach starej farby, a po oczyszczeniu, rekonstrukcji brakujących elementów, m.in. głów i skrzydeł smoków oraz zdobień w kształcie listków. Wsporniki zostały zabezpieczone cynkiem i pomalowane grafitową farbą nawierzchniową [1]. Renowację zakończono w 2013 roku [3].

Baza stron www, gdzie można znaleźć grafiki:

Smoki

[2013] Smoki (źródło)

Po renowacji

[2013] Po renowacji (źródło)

Opis przygotowano: 2016-04