Kamienica Józefa Flatta


Kamienica Józefa Flatta

Mimo że kamienica powstała w stylu napoleońskim, jej zdobienia zostały usunięte w powojennej odbudowie. Została zbudowana na planie litery T, co było niespotykane w Warszawie. Przed II wojną światową była to typowa kamienica śródmiejska, w każdym mieszkaniu zostali dorzuceni jacyś sublokatorzy. W okresie PRL-u standard nie uległ znaczącej poprawie, zmienił się dopiero na początku XXI wieku, kiedy przeszła generalny remont.

rejestr zabytkówrejestr zabytkówzabudowa śródmiejskazabudowa śródmiejska

Powiedz, jak bardzo lubisz to miejsce w Warszawie:

  • Ulice:   ulica Dobra
  • Rok powstania:  1913-1913
  • Obszar MSI:  Powiśle
  • Wysokość:   18 m
  • Funkcja:  mieszkaniowa
  • Styl:  napoleoński
  • Związane osoby: Flatt Józef

Opis urbanistyczny:

Kamienica Józefa Flatta (ul. Dobra #7) w momencie budowy otrzymała detal w stylu cesarza Napoleona. Nad wejściem znajdowało się eliptyczne okienko (wole oko) ujęte w delikatne, sztukatorskie obramienie. Poniżej okien zwisały klasycystyczne festony. Budynek miał cztery piętra, wysoki parter i suterenę ze sklepami. Układ przestrzenny (zamiast bramy na osi i podwórka studni pośrodku posesji tuż za domem frontowym znalazła się oficyna, a całość w rzucie przypominała literę T) różnił się od tego, jaki stosowano w Warszawie, natomiast był wówczas chętnie stosowany w Niemczech. Kamienica miała jedną klatkę schodową o stromych, drewnianych schodach i około 30 mieszkań. Mieszkania były jedno- i dwupokojowe, każde z własną ubikacją bez łazienek. Wiele mieszkań (35-50%) było wilgotnych. Podest klatki schodowej wyłożony był czarno-białą posadzką. Dom początkowo miał oświetlenie gazowe, później mieszkańcy indywidualnie zakładali oświetlenie elektryczne. Liczniki gazowe uruchamiane były na monetę, aby włączyć gaz, trzeba było wrzucić dwie kopiejki [1].

Kamienica jest obecnie wpisana do rejestru zabytków [5].

Opis przygotowano: 2018-11
To Top