Opuszczony kompleks basenów, częściowo zajęty przez inne podmioty, znajduje się przy ul. Bitwy Warszawskiej 1920 r. #15/17 [3]. Brama wjazdowa oraz wejście dla pieszych prowadzą od północnego wschodu.

Na terenie są dwa budynki oraz trzy betonowe niecki basenowe, wszystkie opuszczone. Mróz rozsadził kolejne ściany basenów i podłogę, pozostały porośnięte chwastami alejki i resztki infrastruktury [13]. Obok stoją dwa pawilony, jeden jest siedzibą klubu sportowego, drugi został porzucony [14]. Dalej są pozostałości pola kempingowego.

Właścicielem terenu jest miasto, a zarządzaniem zajmuje się Stołeczne Centrum Sportu Aktywna Warszawa. Plan miejscowy przewiduje, że działka ma pełnić funkcję sportową. Może zostać zabudowana w 40%, pozostała część terenu musi pozostać biologicznie czynna. Maksymalna wysokość budynków to 8 metrów [14].

W latach 30-tych XX wieku teren w większości nie był zagospodarowany. W jego części, w poprzek dzisiejszej ul. Bitwy Warszawskiej 1920 r. znajdowały się trzy podłużne budynki.

Po II wojnie światowej do czasu budowy basenów były tu pola uprawne.

Warszawski Ośrodek Wypoczynku przy Wery Kostrzewy

Kompleks basenowy przy ul. Wery Kostrzewy składał się z dużego basenu sportowego między pawilonami, połączonego przejściem z mniejszym basenem [13]. Główny basen miał wymiary 50 m x 25 m i głębokość 1.00-1.75 m [3]. Obok niego był plac zabaw. Zadrzewiona część wzdłuż drogi kończyła się trzecim, płytkim brodzikiem dla dzieci ze zjeżdżalnią i prysznicami. Do zabawy były również huśtawki, wypożyczalnia leżaków, piłek i masek pływackich. Był też sklep, kawiarnia i bar [3]. Pierwotnie przy basenach były trybuny i rozległe tereny zielone do wypoczynku [13]. Od strony ulicy na teren prowadziła zadaszona kasa wejściowa z detalem w postaci mozaiki (została zlikwidowana w 2024 roku) [9].

Baseny zostały uroczyście otwarte w 1965 roku, w czasach intensywnej odbudowy miasta po zniszczeniach wojennych [13]. Budowa została sfinansowana przez Społeczny Fundusz Odbudowy Stolicy (SFOS) [8]. Z okazji otwarcia basenów na ścianie niegdysiejszej szatni przymocowano tablicę pamiątkową, która informowała że baseny oficjalnie powstały z okazji XX-lecia PRL [13]. Był to jeden z trzech, po Legii i Agrykoli, stołecznych ośrodków tego typu [14]. Obiektami zarządzał Warszawski Ośrodek Wypoczynku Wisła [13]. Latem miejsce przyciągało tłumy, zarówno amatorów pływania, jak i rodziny szukające ochłody w upalne dni. Kompleks tętnił życiem i był jednym z najpopularniejszych miejsc rekreacyjnych w stolicy [13].

8 sierpnia 1990 roku ul. Wery Kostrzewy została przemianowana na ul. Bitwy Warszawskiej 1920 r. [15]. Zmiany ustrojowe, brak inwestycji i zmieniające się potrzeby mieszkańców sprawiły, że baseny podupadły [14].

Jeszcze w 2003 roku organizowana była tu akcja Lato w Mieście [10]. Kąpielisko zamknięto ostatecznie w 2004 roku [14].

Camping

Teren przejął kemping istniejący w tym miejscu od lat 70-tych XX wieku [4], a z części wyodrębniły się położone obecnie na sąsiedniej działce korty tenisowe (wówczas Pro-Play) [15].

Na początku XX wieku zajazd Majawa i Camping 123 zajmował 2 ha. Wśród zieleni i drzew, na końcu uliczki dojazdowej, dostępny był budynek hotelowy mogący pomieścić 30 osób. Na terenie było też porozrzucanych 11 domków typu bungalow z łazienkami dla 40 osób, 10 domków turystycznych letnich dla 70 osób, pole namiotowe na 100 namiotów i pole karawaningowe na 80 miejsc [11].

Kompleks był ogrodzony i monitorowany [1]. Dozwolony grill na węgiel drzewny i dostępne miejsce na ognisko. Możliwe było podłączenie elektryczne samochodu kempingowego i dostępny był punkt serwisowy. W budynku dostępne były prysznice, pralki, stoły i ławki czy WiFi [12].

Domki stały od zachodu, w północno-zachodniej części na były rozproszone aż do basenów, a w południowo-zachodniej części zostały skupione wokół trójkątnego placu manewrowego. Przyczepy i samochody parkowały wzdłuż drogi. Większość domków wokół placu (oprócz budynku administracyjno-hotelowego) zlikwidowano w 2014 roku.

Pod koniec funkcjonowania Camping Majawa zajmował 1 ha. Pozostały 4 domki typu bungalow z łazienkami, 3 domki dwuosobowe, 1 domek trzyosobowy z aneksem kuchennym. Dodatkowo w budynku dostępne były 2 pokoje dwuosobowe [1].

Po wybuchu pandemii COVID-19 kemping przeżył zapaść (po której już się nie podniósł), bo 90% gości stanowili turyści zagraniczni (zatrzymywali się średnio na dwie noce). W sierpniu 2020 roku był tylko jeden kamper [5]. Camping został zamknięty w 2022 roku [1]. Domki zostały wyburzone i pozostał jedynie budynek hotelowy.

Warszawska Szkoła Boksu

W czerwcu 2024 roku dzięki współpracy z projektem Aktywna Warszawa, Warszawska Szkoła Boksu zaadaptowała na sale treningowe pomieszczenia dawnej szatni. Twarzą projektu był animator boksu Jacek Dymowski, trener klasy mistrzowskiej [7].

Początki Warszawskiej Szkoły Boksu to 2012 rok, a jej dziedzictwo to przedwojenna Szkoła Boksu, która działała w latach 1937-1939 jako sekcja RKS Marymont [6], nawiązując do idei wychowania przez boks, którą propagował Feliks Stamm [7]. Szkoła realizuje zajęcie w salach na terenie Żoliborza, Mokotowa i Ochoty [6]. Grupy są podzielone w zależności od stopnia zaawansowania. Jest też oferta w postaci mini boksu dla dzieci od 5 lat. Jest to forma zabawy, w trakcie której dzieci poznają bezkontaktowo podstawowe elementy techniki bokserskiej. Są ponadto zajęcia dedykowane dla kobiet czy indywidualne [7].

Pomysł rewitalizacji zamkniętego kompleksu zgłosiła radna Urszula Kałłaur z Miasto Jest Nasze. Jednak urzędnicy oszacowali koszty remontu na ponad 50 mln zł, w dodatku wiązałoby się to z wycinką znacznej liczby drzew [14].