„Na końcu ulicy Barskiej, w samym sercu tak zaniedbanej przed wojną Ochoty, wyrósł wspaniały gmach, cały ze szkła, cegły i betonu. To najnowocześniejsza w Warszawie hala targowa, która jesienią rozpocznie swą normalną pracę, zaopatrując Warszawiaków w żywność i artykuły przemysłowe. Olbrzymi, widoczny już z daleka gmach bardziej przypomina jakiś zaczarowany pałac szklany niż prozaiczne miejsce sprzedaży ryb czy ogórków” [6]. Tymi słowami w 1956 roku opisywano budowaną Halę Kopińską (ul. Grzymały-Sokołowskiego #2).

Była to olbrzymia hala o wymiarach 60x36x9 metrów. Została zaprojektowana przez znanego i utytułowanego warszawskiego architekta Zbigniewa Wacławka, współtwórcy m.in. Wojskowego Portu Lotniczego na Bemowie, Ministerstwa Sprawiedliwości i osiedla Targówek. Budową kierował Wincenty Krawczyński [6]. Dach ma kształt walcowatej kopuły z przeszkleniami na końcach i usytuowanymi po bokach czterema wysuniętymi świetlikami [3]. W konstrukcji pojawiają się motywy pseudogotyckie [3]. Cała hala otoczona została dużym tarasem, ogrodzonym żelazną balustradą. Z ulicy na taras i z tarasu do wnętrza prowadziło kilka wejść [6]. Obecnie taras można jeszcze obejrzeć na tyłach hali [9]. Do wnętrza prowadzą dwa przeciwlegle wejścia.

W momencie otwarcia po obu stronach ciągnęły się rzędy stoisk. Na środku hali zostały ustawione w czworobok stoiska, które nie wymagały wydzielonych pomieszczeń, a sprzedaż mogła odbywać się przy długich kamiennych ladach. Pod ladami znajdują się szafki na towar, a w środku czworoboku - dźwigi i schody. W hali na piętrze umieszczono restaurację samoobsługową, a w podziemiach pięć chłodni, sześć magazynów, kuchnię i stołówkę dla pracowników, a nawet prysznice [6]. Jest to najstarszy powojenny obiekt handlowy [3].

Ochota długo nie była zagospodarowana. Dopiero od drugiej połowy XIX wieku pojawiło się tam osadnictwo. W miejscu, w którym znajduje się Hala Kopińska, jeszcze w 1945 roku znajdowały się pola uprawne, a zabudowa miejska kończyła się na ul. Białobrzeskiej [4]. Po północnej stronie ul. Barskiej zlokalizowana była od lat 1928-1929 Fabryka Czekolady Plutos [5].

Po zniszczeniach wojennych, jako przedłużenie wschodniej części ul. Kopińskiej, wybudowana została ul. M. Sokołowskiego „Grzymały”, a polna droga, będąca kontynuacją ul. Węgierskiej, przebiegającej w miejscu obecnej Hali Kopińskiej, przestała istnieć [4].

Ziemie te należały wówczas do Kopińskich, od których wzięła się nazwa ulicy. Byli ziemianami, przez co nie nie należeli do ulubieńców ówczesnych władz [12].

Na rogu ul. M. Sokołowskiego „Grzymały” i ul. Białobrzeskiej, pomiędzy ówczesnymi ul. Węgierską i Barską [4], wzniesiona została w latach 1952-1957 modernistyczna Hala Kopińska według projektu Zbigniewa Wacławka [7] w oparciu o konstrukcję żelazną zaprojektowaną przez W. Binkiewicza. Według miejskiej legendy (niepotwierdzonej) obiekt miał być przeznaczony jako pływalnia. Władze chciały w ten sposób zadbać o kulturę fizyczną mieszkańców. Mieszkańcy nowopowstającego osiedla Ochota I lobbowali jednak budowę bardziej potrzebnej w ich mniemaniu hali targowej. Zmiana została zaakceptowana i wcielona w życie. Początkowo hala znana była ona jako Hala Targowa Ochota, a kilka lat później została przekształcona w Powszechny Dom Towarowy [7] (chociaż decyzja o nazwaniu tego obiektu PDT zapadła już w 1953 roku [12]).

Przed 1963 rokiem [11] bazar przylegający do zachodniej strony hali był dwa razy większy, a na jego końcu znajdował się skup butelek i słoików. Ul. Szczęśliwicką jeździły niebiesko-żółte wagony kolejki WKD, a stacja znajdowała się na rogu ul. Szczęśliwickiej i Kopińskiej [10].

W 2003 roku architekci z Oddziału Warszawskiego SARP uznali halę za obiekt dziedzictwa kultury współczesnej. W 2005 roku hala została wpisana do rejestru zabytków [10][8].

W 2005 roku w ramach remontu odnowione zostało wnętrze obiektu, elewacja, wymienione zostały okna, a stare, charakterystyczne dla tego miejsca, barierki otaczające obiekt zostały wymienione na nowe.