Apartamentowiec Oxygen powstał na działce przy ul. Wroniej #45. Za projekt architektoniczny odpowiada hiszpańska pracownia Rafael de La-Hoz Castanys [10]. Ośmiopiętrowy budynek posiada 287 apartamentów, garaż z 294 miejscami parkingowymi oraz lokale handlowo-usługowe od strony północnej [18].

Został wykonany w stylu nowoczesnej architektury śródziemnomorskiej. Charakteryzuje go ozdobna elewacja z perforowanego metalu, którą do tej pory stosowano w Polsce wyłącznie w biurowcach i obiektach użyteczności publicznej [11]. Wycięte w metalu otwory imitują cząsteczki tlenu. Wzór cząsteczki występuje też w elementach informacji wizualnej i na materiałach wykończeniowych. Posadzki tworzą granity Kashmir White i Forest Black, ściany holi wejściowych płyty piaskowca, częściowo malowanym szkło oraz okładziny fornirowane naturalną okleiną. Do każdego apartamentu prowadzą drzwi obudowane podświetlanymi portalami z panelem określającym numer mieszkania [21]. Konstrukcja gmachu jest żelbetonowa monolityczna, słupowo-płytowa, ściany zostały wykończone tynkiem i izolowane wełną mineralną. W główne do budynku tworzą ściany ze szkła bezbarwnego na ramach aluminiowych [16].

Ul. Wronia powstała w 1770 roku pod dzisiejszą nazwą. W XVIII wieku stały przy niej drewniane domki i dworki oraz działało pięć browarów. Przy skrzyżowaniu z ul. Krochmalną rozszerzała się w placyk. W 1864 roku została wybrukowana kamieniem polnym. W latach 1880-1904 zabudowano ją tanimi kamienicami i fabryczkami [3].

Ulica Krochmalna (obecnie ul. Kotlarska) powstała jako ul. Lawendowa, prawdopodobnie z uwagi na jej polny charakter i mocno pachnące kwiaty. Rozdzielała jurydyki Grzybów i Wielopole. W połowie XVIII wieku stały tu drewniane domy. Swoją nazwę nosi od 1770 roku, kiedy ulicę uregulowano. Działały przy niej wtedy cztery browary, a przy ulicy znajdowało się 40 domów z ogrodami i sadami. Była to zaniedbana ulica, zamieszkana prawie wyłącznie przez Żydów. Zamieszkiwali ją głównie żebracy, przestępcy i prostytutki [19].

Do co najmniej 1862 roku w miejscu obecnego apartamentowca Oxygen był niezabudowany plac [14].

Po powstaniu zabudowy wzdłuż ulic było w tym miejscu podwórko kamienic przy ul. Krochmalnej #67 i ul. Wroniej #45. Z pozostałych stron otaczały je magazyny lub oficyny, tworząc hipotekę o numerze 1000 [13]. Początkowo był to najprawdopodobniej mały rzemieślniczy drewniany, a później (w 1844 roku) murowany browar Andrzeja Czarneckiego [7]

U schyłku XVIII wieku w Polsce nastąpiło niemal całkowite załamanie browarnictwa, spowodowane rozwiązaniem cechu piwowarów w 1787 roku. Dzięki trzem Niemcom na początku XIX wieku sytuacja się odwróciła. Firma Haberbuscha, Schiele i Klawego rozpoczynała działalność w 1846 roku w miejscu browaru Schöffer i Glimpf przy ul. Krochmalnej [12]. Znajdował się on po przeciwnej stronie ul. Wroniej. W 1950 roku browar Czarneckiego został przejęty za 86 750 złotych [20] przez rozbudowujący się browar Haberbuscha, Schiele i Klawego [7]. W 1866 roku panowie Haberbusch i Schiele wykupili akcje Klawego i dalej we dwójkę prowadzili rozwijający się biznes [12].

W 1940 roku odcinek od Rynkowej (wcześniej ul. Gnojna) do ul. Wroniej znalazł się w żydowskim getcie. W 1942 roku ul. Krochmalna w całości znalazła się w obrębie getta. W 1944 zabudowa wzdłuż ulicy została zniszczona prawie w całości [19]. Mimo tego w czasie II wojny światowej nie zaprzestano produkcji piwa i trwała ona do Powstania Warszawskiego [20].

Podczas okupacji między Grzybowską a Krochmalną, po nieparzystej stronie Wroniej, były stajnie browaru Haberbuscha. Było tam dosyć dużo koni pociągowych. Masywne konie, bo platformy były ciężkie. Po dwa masywne konie ciągnęły wóz, co piwo rozwoził z browaru. Gdy podczas Powstania budynki były palone, ktoś otworzył stajnię, żeby konie nie spaliły się. Konie wybiegły na ulicę Wronią i zaczęły biegać. Następnie otrzymali je Powstańcy, bo w browarze Haberbuscha na Grzybowskiej stacjonował dosyć duży oddział powstańczy [22].

Po upadku Powstania Niemcy wywieźli z opuszczonego browaru wszystkie urządzenia. Po zrabowaniu browar został spalony i zbombardowany [20].

W latach 1945-1947 rozebrano wszystkie spalone domy w okolicy [19]. Pusty plac nie został zagospodarowany [5]. Zjednoczone Browary Warszawskie Haberbusch i Schiele zostały przekształcone w Zakłady Piwowarskie w Warszawie, następnie w Browary Warszawskie Królewskie SA [8]. W budynkach przy u. Wroniej 45 mieścił się Zakład Transportu Browarów Warszawskich [18][9].

W międzyczasie dawna ulica Krochmalna została podzielona na cztery odcinki. Od ul. Rynkowej do ul. Ciepłej została przekształcona w osiedle za Żelazną Bramą. Najlepiej zachowała się część środkowa, od ul. Ciepłej do ul. Żelaznej. Część od ul. Żelaznej po ul. Wronią znalazła się na tyłach browaru Haberbusch i Schiele. Od ul. Wroniej do ul. Towarowej nazwano ją współcześnie Kotlarską, a od ul. Towarowej do ul. Karolkowej nazwano Jaktorowską [4].

W 1994 roku odsłonięto przy bramie wjazdowej kamienną płytę upamiętniającą miejsce, gdzie w okresie Powstania Warszawskiego Niemcy dokonali licznych egzekucji na ludności cywilnej [15].

W 2005 roku teren (wraz z działką po drugiej stronie ulicy Wroniej) został wykupiony przez hiszpańskiego dewelopera Grupo Prasa [17] za około 170 mln zł od Browarów Warszawskich [6]. Partnerem dewelopera została firma JW. Construction. Powstała spółka GPI Wronia, która przygotowała inwestycję ośmiopiętrowego apartamentowca o nazwie Oxygen na liczącej 7000 m2 działce [6].

Budowa konstrukcji rozpoczęła się w drugim kwartale 2011 roku, a dobiegła końca w połowie 2013 roku [1].

W czerwcu 2013 roku w biurze sprzedaży odbyła się fiesta w stylu hiszpańskim, nawiązującym do źródeł koncepcji architektonicznej inwestycji [11].