Kościół św. Łucji Dziewicy i Męczennicy w Warszawie (ul. Paderewskiego #42) to świątynia parafii pod tym samym wezwaniem [1]. Jako jedyna w Polsce ma za patronkę św. Łucję [4]. Parafia posiada swój hymn, którego autorem jest Antoni Ursus [2]. Kolejni proboszczowie to ks. Ryszard Józef Łapiński (1974-1995) [4], ks. Wacław Szcześniak (1995-2022) [1], ks. Zbigniew Płochocki (2022-) [7]. Parafia liczy ok. 8 (6 [5]) tys. wiernych [4].

Znaczną część posesji przed kościołem zajmuje parking. Na trawniku między miejscami postojowymi stoi figura Matki Bożej z 1974 roku. Tuż przed wejściem do kościoła znalazły się figury św. Łucji i św. Józefa z dzieciątkiem (który jest drugim patronem parafii od 2012 roku [8]) [2]. Przy południowej granicy działki znajduje się wolnostojąca niska dzwonnica, w której wiszą trzy dzwony: Józef, Stanisław i Piotr. Obok pod drzewem jest zbudowany na lekkim wzniesieniu ołtarz polowy, postawiony przez ks. Łapińskiego, gdy pierwsza kaplica podczas większych uroczystości nie mogła pomieścić wszystkich wiernych [8].

Na wschód od świątyni stoi trzykondygnacyjny budynek plebanii, z kremową elewacją i mansardowym dachem kryjącym poddasze użytkowe.

Świątynia

Świątynia ma rzut prostokąta i została założona na planie bazylikowym. Ściana wieńcząca prezbiterium jest płaska, z okrągłym witrażem i niewielkim okienkiem na szczycie oraz z klasycznymi prostokątnymi oknami na poziomie parteru na przedłużeniu naw bocznych (doświetlające zakrystię).

W mury kościoła wmurowane są kamienie węgielne z Grobu Pańskiego i grobu św. Łucji z Syrakuz [3].

Do kościoła od głównego wejścia z zachodu prowadzą szerokie schody. Fasada ma cechy barokowe, z opadającymi zagiętymi wolutami zakończonymi kulami. Skrzydła mają kwadratowe płyciny z białym obramowaniem. Część środkowa, na poziomie parteru, gdzie znajduje się czterodrzwiowe wejście z napisem nad drzwiami „Pan moim dziedzictwem”, została osłonięta niewielkim daszkiem. Nad nim znajduje się duże, półkoliście sklepione okno na poziomie balkonu chóru, a następnie duża przeszklona witryna, za którą umieszczono obraz Maryi. Poniżej są złote litery układające się w napis „Zdrowaś Maryja 1993”, a powyżej w „Króluj nam Chryste”. Całość wieńczy ostrosłupowa wieża zwieńczona wklęsłym baldachimem z krzyżem, wspartym na czterech wąskich kolumnach. W otwartej przestrzeni między kolumnami znalazła się figura Jezusa.

Wnętrze

Kościół jest w znacznej części obłożony drewnianą boazerią: na dolnych częściach filarów, na ścianach bocznych, na balustradzie chóru. Drewniany jest też wewnętrzny portal wejściowy, ławki, konfesjonały i ołtarze boczne. Ołtarz główny został osadzony na drewnianym podeście i wraz z drewnianymi stołem ołtarzowym i amboną tworzy jedną całość. Na wysokości sklepienia naw bocznych poprowadzono zdobiony drewniany pas.

Drewniany główny ołtarz w prezbiterium jest trójczęściowy. Pośrodku znajduje się obraz św. Łucji. Po obu stronach ustawiono w niszach figury świętych Piotra i Pawła [8]. Pod obrazem św. Łucji znalazły się dwie rzeźby aniołów skierowane do tabernakulum. Nad ołtarzem umiejscowiono okrągły witraż z gołębiem, przedstawiającym Ducha Świętego. Na ścianie w późniejszym okresie (przed 2017 rokiem) zawieszono na ścianach bocznych samodzielne, nawiązujące do kompozycji rzeźby kard. Stefana Wyszyńskiego i Jana Pawła II, z herbami w obramowaniu wnęki. Krzyż stoi z prawej strony ołtarza. Nad wejściem do zakrystii (z lewej strony) znajduje się reprodukcja Ostatniej Wieczerzy. Z frontu stołu ołtarzowego w czterech ćwiartkach krzyża umieszczono w formie płaskorzeźb cztery sceny.

W prawym ołtarzu bocznym znajduje się Święta Rodzina, zaś po lewej stronie został usytuowany ołtarz Matki Bożej Częstochowskiej z rzeźbami świętych Stanisława i Wojciecha [8].

Witraże w oknach bocznych zostały ufundowane przez rodziny dzieci pierwszokomunijnych. Sceny po prawej stronie kościoła przedstawiają święte kobiety znane z czynów miłosierdzia: s. Faustynę, Matkę Teresę z Kalkuty, królową Jadwigę i Stanisławę Leszczyńską. W oknach po lewej są Jan Paweł II i kard. Stefan Wyszyński, św. Maksymilian Kolbe i bł. Honorat Koźmiński. Ostatni witraż przedstawia bł. Jerzego Popiełuszkę i ks. Ignacego Skorupkę [8]. Witraże umieszczone są również w górnych oknach nad nawą główną. Przedstawiają apostołów. Wykonała je firma Godlewskich z Ciechanowca.

Stacje Drogi Krzyżowej wyrzeźbił w latach 2001-2002 Stanisław Bałos z Grzechyni.

W przejściu między ławkami ułożona została posadzka z czerwonych i białych cegieł. Organy umieszczone są na ścianach po obu stronach chóru. Na froncie chóru jest też płaskorzeźba św. Cecylii [8].

Ks. Stanisław Skrzeszewski, proboszcz parafii Matki Bożej Zwycięskiej, w okresie PRL-u podjął inicjatywę stworzenia nowej parafii [5]. Jednym z mieszkańców był ks. Ryszard Józef Łapiński, proboszcz w Kamionie Skierniewickim [4], już schorowany i na emeryturze [5]. W tajemnicy, w porozumieniu z kard. Stefanem Wyszyńskim, na należącej do niego prywatnej działce przy ul. Paderewskiego zaczął w 1973 roku budować duży garaż (10 x 10 metrów). 8 maja 1974 roku odprawił w obecności osób wtajemniczonych pierwszą mszę świętą. Wtedy kard. Wyszyński postanowił, że przy garażu powstanie ośrodek duszpasterski pod opieką ks. Łapińskiego [4].

15 sierpnia 1974 roku msza święta w zaimprowizowanej kaplicy zainaugurowała tutejsze życie duszpasterskie. Ośrodek otrzymał za patronkę św. Łucję z Syrakuz, na pamiątkę matki ks. Łapińskiego. 8 września 1974 roku władze zażądały zburzenia budynku [4] i wysłała robotników do tego zadania [5]. Jednak rembertowscy wierni odpowiedzieli nieustannym czuwaniem w kaplicy. Po dwóch tygodniach władze odpuściły, co dziś, jako dar za cudowne ocalenie, upamiętnia figura Matki Bożej przed kościołem [4].

20 grudnia 1974 roku został wydany przez kard. Wyszyńskiego dekret o ustanowieniu [4] kaplicy publicznej. Ustanowiono odpusty w dni św. Łucji i św. Józefa. 17 stycznia 1975 roku powstał tu ośrodek duszpasterski. Przez kolejne lata dwukrotnie rozbudowano kaplicę. 8 września 1979 roku ks. Prymas poświęcił kaplicę i trzy dzwony [5]. Sama parafia została erygowana przez kard. Wyszyńskiego 1 stycznia 1981 roku (często podawany jest 1980 rok [1]) z części parafii MB Zwycięskiej w Warszawie-Rembertowie [5].

W kolejnych latach, nadal bez oficjalnej zgody, ks. Łapiński kilkukrotnie powiększał kaplicę [4] przy pomocy dwóch kuzynów emerytów [5]. Nakładano na niego za to kolejne kary. Powstały pomieszczenia parafialne, ogród ze stacjami Drogi Krzyżowej i ołtarz polowy (podczas większych uroczystości kaplica nie mieściła wiernych) [4].

W 1986 roku otrzymano pozwolenie na budowę kościoła. Wykopy rozpoczęły się 25 marca 1986 roku [5]. Prymas Józef Glemp 8 września 1986 (1987 [5]) roku poświęcił i wmurował w ściany kościoła kamień węgielny [4], pochodzący z Grobu Pańskiego i grobu Św. Łucji w Syrakuzach, poświęcony wcześniej przez Jana Pawła II [5].

Budowę w stanie surowym ukończono w 1991 roku [5]. Powstał kościół na ok. 800 osób. 15 września 1993 roku bp Kazimierz Romaniuk poświęcił świątynię [4].

W latach 1997-2000 zbudowano dwupiętrowy dom parafialny, w którym są mieszkania proboszcza i wikariuszy, kuchnia z jadalnią, pokoje gościnne, trzy sale spotkań i garaże.

Dzięki ks. Wacławowi Szcześniakowi na początku XXI wieku świątynia uzyskała drewniane ołtarze i sprzęty. Pojawiły się artystyczne stacje Drogi Krzyżowej, witraże, ołtarz i ambona, chrzcielnica, konfesjonały, wszystko dzieła Wojciecha Bałosa [4]. Przed świątynią został udostępniony duży parking [8].

Działkę ks. Ryszarda Łapińskiego przepisano notarialnie na parafię dopiero w 2001 roku [5].

4 listopada 2018 roku została odsłonięta w kościele tablica pamięci Ignacego Jana Paderewskiego (patrona ulicy) z okazji 100-lecia odzyskania Niepodległości przez Polskę. Jej autorami są Grzegorz Karczmarz i Jakub Skok, za inicjatywę odpowiadają Stowarzyszenie Lepszy Rembertów i Fundacja Hereditas [6].