Kościół pw. Marii Magdaleny (Bródno)


Kościół pw. Marii Magdaleny (Bródno)

Świątynia ta ma nowoczesną, niesymetryczną formę. Wzdłuż całego boku wyniesionej ściany umieszczono okna doświetlające jednonawowe wnętrze. Niecodzienny jest ołtarz, na którego ścianie przedstawiono wizerunek Jerozolimy i Golgoty z ukrzyżowanym Jezusem. Kształt bryły świątyni powtarzają organy. Spośród nielicznych zdobień warty uwagi jest rozkładany drewniany poliptyk. Kościół powstał w latach 80-tych, chociaż parafia funkcjonowała jeszcze przed II wojną światową (na osiedlu bezdomnych), lecz została zawieszona podczas okupacji.

altanaaltanakościółkościół

Powiedz, jak bardzo lubisz to miejsce w Warszawie:

  • Ulice:   ulica Aleksandra Kowalskiego
  • Rok powstania:  1982-1989
  • Obszar MSI:  Bródno Podgrodzie
  • Wysokość:   38 m
  • Funkcja:  sakralna
  • Styl:  postmodernizm
  • Związane osoby: Burska-Szubarga Elwira, Machaj Jerzy, Niewiadomska Maria, Olszewski Janusz, Trzaska Ryszard

Opis urbanistyczny:

Kościół i parafia mają wezwanie Świętej Marii Magdaleny (ul. A. Kowalskiego #31, dawniej ul. Echa Leśne 2). Druga parafia pod tym wezwaniem znajduje się na Wawrzyszewie.

Bryła świątyni jest nowoczesna, niesymetryczna, ostro ścięta. Do wnętrza prowadzą monumentalne schody oraz podjazd dla wózków. Świątynia została wymurowana z cegły. Jest dwukondygnacyjna, obłożona piaskowcem na frontonie i dwóch ścianach, kryta blachą podwójną (z poliuretanem w środku). Po lewej stronie dachu znajduje się duży świetlik doświetlający wnętrze [1]. Całość zwieńcza duży krzyż.

Wnętrze jest jednonawowe, z sześcioma osiami ławek (72 ławy). Przedsionek został odgrodzony przeszkloną kratą, nad nim na chórze znajdują się organy piszczałkowe, których forma nawiązuje do bryły świątyni. Posadzka jest marmurowa, a boazeria wokół ścian kościoła sosnowa. Stacje Drogi Krzyżowej zostały wykonane z mączki marmurowej [1]. Marmurowe są również chrzcielnica i postument na świecę chrzcielną. W świątyni jest osiem konfesjonałów.

Na ścianie ołtarzowej w centralnym miejscu znajduje się ukrzyżowany Chrystus (dzieło Jerzego Machaja [2]). Pod krzyżem na wykuszu symbolizującym Golgotę stoją cztery figury: Matka Boża, święty Jan Ewangelista, święta Maria Magdalena oraz Maria żona Kleofasa. Za nimi znajduje się częściowo rzeźbiona, częściowo malowana panorama Jerozolimy. Górna część krzyża dotyka chmur, w których umieszczono oko w trójkącie, symbol Bożej Opatrzności. Nad krzyżem unosi się gołębica, symbolizująca Ducha Świętego, od której odchodzą promienie. W grocie u podnóża znajduje się tabernakulum, które ochraniają dwie złote postaci aniołów. Ołtarz główny oddzielają od wiernych krótkie balustrady.

Stół ołtarzowy i ambona wykonane zostały z marmuru (morawica jasna). Ambona obłożona została dodatkowo ciemną okładziną, a od frontu otrzymała wizerunek Matki Bożej. Po obu stronach ściany ołtarzowej znajdują się półkoliście zamknięte ołtarze boczne. Na lewym znajdują się dwa obrazy, w prawym natomiast dwa wizerunki Maryi. Górny obraz otaczają dwie figurki aniołów, dolny to kopia obrazu jasnogórskiego, wokół którego umieszczono różańce.

Na ścianie bocznej (w kaplicy pojednania) wisi malowany na drewnie poliptyk (pentaptyk), dzieło Elwiry Burskiej-Szubarga i Marii Niewiadomskiej. Poświęcił go ks. Rawski 9 maja 1990 roku. Złożony poliptyk ukazuje symbole Ewangelistów. Po rozłożeniu w części centralnej widać Jezusa ukazującego się Św. Marii Magdalenie, a na skrzydłach sceny: Narodzenie Pańskie, Wesele w Kanie Galilejskiej, Ostatnia Wieczerza i Modlitwa Jezusa w Ogrójcu. Po pełnym rozłożeniu skrzydła przedstawiają ośmiu świętych: św. brata Alberta Chmielowskiego, św. Kazimierza, św. Stanisława Biskupa Męczennika, św. Piotra, św. Pawła, św. Wojciecha Biskupa Męczennika, św. Stanisława Kostkę i św. Maksymiliana. Początkowo poliptyk wisiał na ścianie ołtarzowej [1].

Na południu posesji do kapliczki Matki Boskiej Fatimskiej prowadzi alejka [2]. Jest też krzyż misyjny. Obok kościoła na metalowym rusztowaniu wiszą trzy dzwony: Maria Magdalena, Jan Paweł II i Stefan Wyszyński. W 2011 roku odbyło się ich poświęcenie [3]. Plebania powstała w latach 1986-1988. Znajduje się w niej siedem lokali mieszkalnych, kuchnia i stołówka [1]. Jest połączona z kościołem [2].

Parafia liczy 22000 wiernych [4]. Kolejnymi proboszczami byli: ks. Romuald Gawlik (1980-1983), ks. Stanisław Rawski (1983-1994), ks. Kazimierz Zoch-Chrabołowski (1994-1999), ks. Andrzej Dybek (1999-2009) [1], ks. Wojciech Zdun (od 2009) [2].

Obiekty, pomniki, tablice:


Obiekty, pomniki, tablice

Niestety nie wiemy nic o tym miejscu w wybranym temacie.

XVIII wiek i wcześniej:


XVIII wiek i wcześniej

Niestety nie wiemy nic o tym miejscu w wybranym temacie.

XIX wiek:


XIX wiek

Niestety nie wiemy nic o tym miejscu w wybranym temacie.

Okres międzywojenny:

Pierwszą mszę świętą odprawił w ramach posługi duszpasterskiej na terenie parafii ks. Stanisław Mystkowski 26 lutego 1930 roku, na terenie schroniska dla bezdomnych. 2 marca 1930 roku kapelanem schroniska został ks. Tadeusz Zimiński. W 1932 roku zamienił szopę stolarzy na kaplicę. Plany tej drewnianej świątyni przygotował arch. Matuszewski. W 1934 roku odwiedził kaplicę Kard. Kakowski i ochrzcił 120 dzieci [1].

Abp Stanisław Gall, Wikariusz Kapitulny Archidiecezji Warszawskiej, erygował parafię 1 marca 1939 roku [1].

II wojna światowa i Powstanie Warszawskie:


II wojna światowa i Powstanie Warszawskie

Niestety nie wiemy nic o tym miejscu w wybranym temacie.

Odbudowa stolicy:

4 kwietnia 1945 roku zawieszono działalność parafii, gdyż 90% mieszkańców zginęło lub wyprowadziło się w skutek działań wojennych. Fundamenty po kościele zniszczonym w czasie działań wojennych rozebrały wojska rosyjskie. Wiernych przekazano pod opiekę kościoła Matki Bożej Różańcowej na Bródnie, a na terenie kościelnym zbudowano Państwowe Zakłady Mięsne [1].

Czasy PRL-u:

Starania o odbudowę kościoła podjął ks. Romuald Gawlik 14 września 1972 roku, gdy skierował w tej sprawie pismo do Rady Narodowej miasta Warszawy. 22 grudnia 1979 roku Wydział Urbanistyki wyznaczył lokalizację przy ul. Echa Leśne i 25 maja 1979 roku władze wydały zgodę na budowę kościoła [1]. Przed budową świątyni znajdowały się tu pola uprawne.

Plac i krzyż poświęcił bp Jerzy Modzelewski 14 czerwca 1980 roku, a 15 grudnia 1980 roku kard. Stefan Wyszyński reaktywował parafię. Budowę świątyni według projektu arch. Ryszarda Trzaski i Janusza Olszewskiego rozpoczął ks. Romuald Gawlik. Kamień węgielny, zachowany z dawnej świątyni, poświęcił i wmurował kard. Józef Glemp 18 listopada 1982 roku. Prace budowlane zakończył ks. Stanisław Rawski i świątynię konsekrował kard. Józef Glemp 9 maja 1989 roku [1].

Baza stron www, gdzie można znaleźć grafiki:

Pola uprawne

[1976] Pola uprawne (źródło)

Budowa

[1982] Budowa (źródło)

Przemiany 1989-2000:


Przemiany 1989-2000

Niestety nie wiemy nic o tym miejscu w wybranym temacie.

XXI wiek:


XXI wiek

Niestety nie wiemy nic o tym miejscu w wybranym temacie.

Baza stron www, gdzie można znaleźć grafiki:

Front świątyni

[2015] Front świątyni (źródło)

Krzyż

[2015] Krzyż (źródło)

Krzyż misyjny

[2015] Krzyż misyjny (źródło)

Krzyż misyjny

[2015] Krzyż misyjny (źródło)

Ołtarz

[2015] Ołtarz (źródło)

Wnętrze

[2015] Wnętrze (źródło)

Ołtarz boczny

[2015] Ołtarz boczny (źródło)

Ołtarz boczny

[2015] Ołtarz boczny (źródło)

Chrzcielnica

[2015] Chrzcielnica (źródło)

Kapliczka

[2015] Kapliczka (źródło)

Kapliczka

[2015] Kapliczka (źródło)

Dzwony

[2015] Dzwony (źródło)

Dzwony

[2015] Dzwony (źródło)

Dzwony

[2015] Dzwony (źródło)

Dzwony

[2015] Dzwony (źródło)

Elewacja boczna

[2015] Elewacja boczna (źródło)

Wnętrza

[2016] Wnętrza (źródło)

Wnętrze

[2016] Wnętrze (źródło)

Organy

[2016] Organy (źródło)

Obraz na ścianie bocznej

[2016] Obraz na ścianie bocznej (źródło)

Tabernakulum

[2016] Tabernakulum (źródło)

Posesja

[2017] Posesja (źródło)

Kapliczka

[2017] Kapliczka (źródło)

Front

[2018] Front (źródło)

Wnętrza

[2019] Wnętrza (źródło)

Elewacja

[2019] Elewacja (źródło)

Opis przygotowano: 2021-07